Το Μετρό στο Παρίσι, είναι το σύστημα υπογείων, επιγείων και υπέργειων αστικών σιδηροδρόμων του Παρισιού.
Το σύστημα περιλαμβάνει 16 γραμμές, που προσδιορίζονται από τους αριθμούς από 1 έως 14, με δύο δευτερεύουσες γραμμές, 3bis και 7bis, που αριθμούνται έτσι επειδή ήταν κλάδοι των αντίστοιχων αρχικών γραμμών τους και αργότερα έγιναν ανεξάρτητες. Το δίκτυο του μετρό συμπληρώνεται από το προαστιακό σιδηροδρομικό δίκτυο γνωστό ως RER, για να εξυπηρετήσει την προαστιακή ζώνη του Παρισιού.
Η επιχείρηση που διαχειρίστηκε αρχικά το δίκτυο ήταν γνωστή ως Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος του Παρισιού, γνωστή ως “Métropolitain”. Ήδη στα πρώτα χρόνια το όνομα μετατράπηκε γρήγορα σε Métro. Η ανάπτυξη του δικτύου πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια τριών σταδίων. Αρχικά, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τη δεκαετία του 1920, ο πυρήνας του δικτύου μετρό ήταν αποκλειστικά μέσα στο Παρίσι. Κατόπιν, από τη δεκαετία του 1930 στη δεκαετία του 1950 το δίκτυο επεκτάθηκε στα κοντινά προάστια και με τη δημιουργία της γραμμής 11 τελικά, από τη δεκαετία του ’60 στη δεκαετία του 1980, η μεγαλύτερη επέκταση έγινε προς τα προάστια. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 δημιουργήθηκε η πλήρως αυτόματη γραμμή 14. Το δίκτυο Μετρό του Παρισιού έχει γραμμές μήκους 221,6 km και 380 σταθμούς. Η μέση απόσταση μεταξύ των σταθμών είναι περίπου 562 μέτρα. Όλα τα τρένα σταματούν σε όλους τους σταθμούς, με την εξαίρεση τoυ σταθμού Liège, που είναι κλειστός τα βράδια και τις Κυριακές. Κάθε γραμμή έχει δικές τις πλατφόρμες, ακόμη και στους σταθμούς ανταπόκρισης. Το 2004, η ετήσια κυκλοφορία στις γραμμές του μετρό του Παρισιού έφτασε συνολικά τους 1,336 δισεκατομμύρια επιβάτες. Χαρακτηριστικές για το Μετρό του Παρισιού είναι οι είσοδοι αρκετών σταθμών του, σχεδιασμένες από τον Hector Guimard.
