Η αποκριά, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα, αφού μεταμφιέσεις εμφανίζονται γύρω στο 2000 π.Χ. στην Ασία. Στον ελλαδικό χώρο εξαπλώνεται η Διονυσιακή λατρεία από την Αρχαϊκή εποχή και μετά, με διάφορες γιορτές όπως τα Βάκχεια, Κώμοι, Λήναια, Ανθεστήρια. Κάποια στοιχεία τους έχουν παραμείνει αναλλοίωτα με το πέρασμα των χρόνων και τα συναντούμε και σήμερα, μεταξύ των οποίων είναι οι μεταμφιέσεις, οι χοροί και η οινοποσία.
Σε πιο πρόσφατες εποχές, οι μεταμφιέσεις κυριαρχούσαν όχι μόνο στο Βυζάντιο, όπου η απόκρια έπαιρνε πάνδημο χαρακτήρα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη καθώς και σε άλλους λαούς. Ο μεταμφιεζόμενος άλλοτε έπαιρνε μαγική δύναμη για να τη χρησιμοποιήσει για το καλό της παραγωγής και άλλοτε για να ξεγελάσει τα επιβλαβή πνεύματα.
Ωστόσο η συνήθεια αυτή, ήδη από τον 2ο μ.Χ. αιώνα, βρήκε αντίθετη την εκκλησία που έβλεπε σε αυτές τις εκδηλώσεις τη συνέχιση των ειδωλολατρικών εθίμων. Παρ’ όλες όμως τις απαγορεύσεις, οι γιορτές αυτές επιβίωσαν κάτι που ανάγκασε την εκκλησία κατά τα τέλη του 7ου αιώνα να ασχοληθεί με αυτή τη συνήθεια των Βυζαντινών.
Κύρια στοιχεία της Αποκριάς είναι το κέφι, η ευτυχία, οι αστεϊσμοί και προπαντός οι μεταμφιέσεις. Στοιχεία που της δίνουν έναν εντελώς ιδιαίτερο τόνο και τη διαφοροποιούν ουσιαστικά από τις άλλες μέρες του χρόνου. Ο παραδοσιακός εορτασμός της Αποκριάς ξεκινάει στις 13 Φεβρουαρίου και κορυφώνεται την τελευταία Κυριακή, την Κυριακή της Τυροφάγου, που λέγεται και Τρανή Αποκριά στις 6 Μαρτίου. Από τα μεγαλύτερα καρναβάλια της Ελλάδας είναι, το Πατρινό Καρναβάλι, το Ρεθυμνιώτικο Καρναβάλι, το Καρναβάλι και τα Κούλουμα στο Διαβολίτσι, το καρναβάλι της Ξάνθης, το καρναβάλι της Ζακύνθου, το καρναβάλι της Κεφαλλονιάς, το καρναβάλι της Νάουσας
το καρναβάλι της Σκύρου, το καρναβάλι της Άμφισσας, το καρναβάλι στα Ιωάννινα, το καρναβάλι της Κοζάνης και το καρναβάλι του Μοσχάτου.
